Μια “Καφρόκρεμα” και τον λογαριασμό…!
Το τελευταίο διάστημα, στην Ελλάδα, το standup είναι περισσότερο “της μόδας”, από όσο έχει υπάρξει ποτέ. Νέες σκηνές σαν το Premise Comedy Club και το Λοσάτζελε, open mic σε δεκάδες γωνιές της Αθήνας, θέατρα ανοιχτά στους κωμικούς, και πάει λέγοντας. Ωστόσο, ελληνικό standup υπήρχε από τη δεκαετία του ‘90, με τις Νύχτες Κωμωδίας της Λουκίας Ρικάκη. Aν μπείτε στην ελληνική wiki σελίδα για το λήμμα standup, θα διαβάσετε μεταξύ άλλων “…μέσα από τις νύχτες κωμωδίας, ξεκίνησαν πολλοί γνωστοί κωμικοί που συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας όπως ο Δημήτρης Δημόπουλος, Γιώργος Χατζηπαύλου…”.
Προσωπικά, ανακάλυψα την ελληνική σκηνή το 2012, όταν με “έσυρε” η τότε κοπέλα μου και νυν γυναίκα μου (insert καρδούλα), σε ένα μαγαζί που δε ξέρω αν υπάρχει πια, σε μια κάθετη οδό στην πλατεία Μερκούρη στα Άνω Πετράλωνα. Έκανα το διδακτορικό μου τότε και η παράσταση λεγόταν “Αντί-Διδακτορικού”, οπότε έμοιαζε (και ήταν τελικά) ένα perfect fit!
Μπήκαμε μέσα και “κρυφτήκαμε” κάπου πίσω-πίσω για να γλιτώσω κάθε άβολο πείραγμα από τον κωμικό. Μετά απο λίγο, εμφανίστηκε ένας πανύψηλος τύπος που το πρώτο πράγμα που είπε, ήταν κάτι του στύλ “εδώ ήρθατε για να με ακούσετε να μιλάω, δεν ήρθατε για να κάνουμε κουβέντα, δεν ήρθατε για να σας ξεφτιλίσω”.
Και κάπως έτσι, όλες μου οι αναστολές πήγαν περίπατο, και πέρασα την υπόλοιπη 1.5 ώρα, να παρακολουθώ τον Δημήτρη Δημόπουλο να λέει τα κείμενα του, όσο παράλληλα πάλευε να μην χτυπήσει το κεφάλι του σε ένα δοκάρι που ήταν ακριβώς πάνω από τη σκηνή. Βλέπετε, ο τύπος είναι 1.96 (!)(δικά του λόγια, δεν έχω δει ταυτότητα), και παιδευόταν αρκετά με το χαμηλοτάβανο μαγαζί… :)
Απο εκείνη την παράσταση, θυμάμαι ακόμα το bit για την αναζήτηση δουλειάς και τα job titles, το “circumnavigation”, το bit για τις barbie, και άλλα τόσα, που πλέον έχουν περάσει στο πάνθεον του ελληνικού Youtube, ως η πρώτη solo standup παράσταση που ανέβηκε από Έλληνα standup κωμικό.
Χθες λοιπόν, πήρα κι εγώ έναν αμύητο στο standup, και τον πήγα στο θέατρο Σταθμός, για να δούμε μαζί την “Καφρόκρεμα”, την τρίτη solo παράσταση του Δημήτρη. Δεν γράφω κείμενο κριτικής γιατί δεν είμαι επαρκώς καταρτισμένος ή αρκετά σαδομαζοχιστής (!) για να κάνω κάτι τέτοιο. Αντ’ αυτού, γράφω ένα κείμενο άποψης, για να πω απλά, ότι κάθε άνθρωπος που παρακολουθεί standup, ΠΡΕΠΕΙ να δει αυτή την παράσταση του Δημόπουλου. Για να συνεχίσω την γαλλική διάθεση ενός από τα bit, είναι αυτό που θα λέγαμε στα γαλλικά, μια Kafrocrème De La Crème!
Τα αστεία δε θα τα προδώσω, καθώς όποια μεταφορά κι αν επιχειρούσα, θα τα αδικούσε. Ή όπως ίσως θα έλεγε κι ο ίδιος, “να πληρώσετε εισιτήριο, να έρθετε να τα ακούσετε!”. Θα πω μόνο ότι ο Δημόπουλος παραμένει ο Δημόπουλος που είδα στο “Αντί-Διδακτορικού”, only better, που λένε και στο χωριό μου. Τα αστεία δικαιολογούν τον τίτλο της παράστασης. Η καφρίλα δεν υποβόσκει απλά, είναι ελευθέρας βοσκής..! Το ύφος είναι κλασικός Δημόπουλος από την αρχή ως το τέλος, και οι συνδέσεις με την καθημερινότητα όλων μας, μέσα από τη ματιά του κωμικού, είναι πάντα εκεί. Έβρισε και του πήγαινε περισσότερο από όσο περίμενα και λάτρεψα τις “θεωρίες” του. Πίστεψα τις ιδέες του για νέες startup, και κόντεψα να πέσω από την καρέκλα με τη μια και μοναδική μίμηση που μπορεί να κάνει (δικά του λόγια).
Ο Δημήτρης Δημόπουλος “τρέχει” την παράσταση του σε όλη την Ελλάδα (όσο γράφεται αυτό το άρθρο, πηγαίνει Τρίκαλα και Βόλο) και μας προ(σ)καλεί (cliche) να δοκιμάσουμε πόση καφρίλα αντέχουμε! Εμείς πήγαμε, την αντέξαμε και μας άρεσε πολύ. Θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα, να κάνετε το ίδιο! Μένουν 7 παραστάσεις στο θέατρο Σταθμός, μέχρι τις 18/12, οπότε σπεύσατε!
ΥΓ1: Το bonus της βραδιάς, ήταν η “ηχητική επένδυση” στα τελειώματα των αστείων του Δημόπουλου, που δεν ήταν άλλη από το πιο χαρακτηριστικό γέλιο του ελληνικού standup. Καλά το καταλάβατε, την παράσταση είχε έρθει να δει και η Χρύσα Κατσαρίνη… :)
ΥΓ2: Μετά από κάποια λίγα χρόνια γνωριμίας, μιας και μας έρχεται που και που για καφέ στην Κιμωλία, ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν είναι ο Δημήτρης ή ο Δημόπουλος, γι’ αυτό και μέσα στο κείμενο η προσφώνηση αλλάζει. Ίσως τελικά αυτό το γεγονός να φανερώνει σε ένα βαθμό, την ταύτιση του κωμικού με τον άνθρωπο, μέσα από μια σύνδεση τόσο βαθιά και “ασυναίσθητη”, που εν τέλει καταδεικνύει και την υψηλή ποιότητα της κωμωδίας του.
Εισιτήρια για την Καφρόκρεμα, θα βρείτε εδώ!
Τα βίντεο του Δημήτρη, εδώ: Youtube Channel
— — — —
Νίκος Παλαβιτσίνης
